جوش یا فیوز لوله HDPE S مجموعه ای از چالش های منحصر به فرد را ارائه می دهد ، در درجه اول به دلیل ماهیت ترموپلاستیک مواد ، که برای ایجاد اتصالات ایمن و بدون نشت نیاز به تکنیک ها و شرایط خاص دارد. بر خلاف فلزات یا سایر مواد سفت و سخت ، لوله های HDPE بسیار انعطاف پذیر هستند و به دلیل تغییرات دما مستعد انبساط و انقباض هستند. این خصوصیات بر نحوه جوشکاری یا ذوب شدن آنها تأثیر می گذارد و بدون توجه دقیق به روند ، یکپارچگی اتصال می تواند به خطر بیفتد.
یکی از اصلی ترین چالش ها هنگام جوشکاری لوله های HDPE ، تضمین همجوشی مناسب در طی فرآیند است. کلید یک مفصل موفق فیوژن در دستیابی به تعادل مناسب گرما ، فشار و زمان است. لوله های HDPE به طور معمول با استفاده از دو روش ذوب می شوند: همجوشی باسن و الکتروفیوژن. هر دو نیاز به کنترل دقیق متغیرهایی مانند دما ، فشار و تراز دارند تا اطمینان حاصل شود که مفصل قوی و در برابر نشت مقاوم است.
Fusion Butt متداول ترین روش برای پیوستن به لوله های HDPE در تاسیسات در مقیاس بزرگ است ، جایی که انتهای دو لوله به طور همزمان گرم می شود و سپس به هم فشرده می شود تا پیوند همگن ایجاد شود. یکی از چالش های مربوط به فیوژن باسن این است که اگر فرآیند گرمایش به طور یکنواخت انجام نشود ، همجوشی یا خیلی ضعیف خواهد بود یا باعث تغییر شکل در انتهای لوله می شود. این می تواند به یک مهر و موم ضعیف منجر شود و نقاط ضعف مستعد عدم موفقیت در فشار یا استرس محیطی ایجاد کند.
علاوه بر این ، دستیابی به فشار صحیح در طی فرایند همجوشی بسیار مهم است. فشار بیش از حد می تواند باعث شود که مواد مذاب از بین بروند ، ضعف مفصل را تضعیف کنند ، در حالی که فشار بیش از حد می تواند منجر به همجوشی ناقص و یک اتصال غیرقابل اعتماد شود. برای لوله های HDPE با ضخامت دیواره های مختلف ، فشار باید بر این اساس تنظیم شود ، که لایه دیگری از پیچیدگی را اضافه می کند.
از طرف دیگر ، الکتروفیوژن از سیم پیچ های فلزی از پیش نصب شده تعبیه شده در اتصالات لوله استفاده می کند ، که هنگام عبور جریان الکتریکی از آنها گرم می شود و باعث می شود لوله های HDPE با هم فیوز شوند. این روش اغلب برای اندازه لوله های کوچکتر یا هنگامی که فضاهای تنگ همجوشی باسن را دشوار می کند ، استفاده می شود. در حالی که الکتروفیوژن فرآیند را از بسیاری جهات ساده می کند ، هنوز هم نیاز به کنترل دقیق بر منبع تغذیه و زمان گرمایش دارد. اگر جریان الکتریکی خیلی زیاد یا کم باشد ، یا اگر اتصال در یک محیط کنترل نشده ساخته نشود ، ممکن است اتصالات حاصل نتواند یک مهر و موم محکم ایجاد کند و منجر به نشت بالقوه شود.
چالش دیگری که در هنگام همجوشی لوله های HDPE ایجاد می شود ، تضمین تراز مناسب لوله ها و اتصالات در طی فرآیند است. سوء استفاده می تواند منجر به توزیع استرس ناهموار در مفصل شود که می تواند با گذشت زمان باعث ترک یا نشت شود. جیگ یا وسایل تراز به طور معمول برای نگه داشتن لوله ها در هنگام همجوشی استفاده می شود ، اما دست زدن به نامناسب یا تجهیزات ناکافی هنوز هم می تواند منجر به سوء استفاده شود.
کیفیت خود ماده نیز نقش مهمی در موفقیت روند فیوژن دارد. لوله های HDPE که آلوده به خاک ، گرد و غبار یا رطوبت هستند می توانند از ایجاد پیوند قوی جلوگیری کنند و منجر به نقاط ضعف در مفصل شوند. تمیز کردن کامل لوله قبل از همجوشی برای اطمینان از اتصال ایمن ضروری است. سطوح همجوشی باید از هرگونه آلودگی که می تواند در فرآیند انتقال حرارت یا پیوند تداخل داشته باشد ، عاری باشد. بسیاری از نصب ها شامل ابزارهای تمیز کردن خودکار هستند تا اطمینان حاصل شود که انتهای لوله به درستی قبل از جوش تهیه شده است.
کنترل دما یکی دیگر از عوامل مهم در غلبه بر چالش ها هنگام جوشکاری لوله های HDPE است. اگر درجه حرارت خیلی زیاد باشد ، می تواند باعث گرم شدن بیش از حد شود و منجر به تحریف یا ذوب بیش از حد مواد شود و پیوند را تضعیف کند. اگر خیلی کم باشد ، روند همجوشی ممکن است به درستی انجام نشود و ممکن است مفصل مستعد شکست باشد. تجهیزات تخصصی ، مانند دستگاه های فیوژن با کنترل کننده دما ، به حفظ دمای بهینه همجوشی کمک می کند و اطمینان حاصل می شود که مفصل به درستی بدون ایجاد آسیب به لوله ها شکل می گیرد.
برای اطمینان بیشتر از یک ارتباط ایمن ، فرایند پس از فیوژن نیز در موفقیت روش جوشکاری نقش دارد. پس از فرآیند همجوشی ، لوله ها باید خنک و جامد شوند و در این مدت ، آنها نباید تحت فشار یا حرکت بیش از حد قرار بگیرند. خنک کننده سریع یا رسیدگی زودرس مفصل ذوب شده می تواند منجر به شکستگی استرس یا پیوند ناقص شود. لوله ها باید مجاز به استراحت در موقعیت مناسب خود باشند تا زمانی که مفصل فیوژن کاملاً تنظیم شود .
